Ζω ανάμεσα στα δέντρα

Ζω ανάμεσα στα δέντρα

τα δέντρα είναι οι μόνοι φίλοι

η ψυχή μου πετάει στις φτερούγες των πουλιών

και το σώμα μου αλλάζει με τις φυλλωσιές.

Το τελευταίο μονοπάτι πέρασα μια νυχτιά

βάδισα προς το δάσος   

δεν ξεστράτησα

έχασα την αιώνια αγωνία

έχασα τις ψυχές τις στερημένες

η πνοή του βοριά μ’ αγγίζει

το φως του ήλιου με διαπερνά

τα άλογα με νιώθουν σαν καλπάζουν

τ' αστέρια μ’ αγκαλιάζουν

είν’ όμορφα τα πράγματα απλά

γεμίζουν με γαλήνη τους ψιθύρους.

Ζω ανάμεσα στα δέντρα

τα δέντρα είναι οι μόνοι φίλοι

η ψυχή μου πετάει στις φτερούγες των πουλιών

και το σώμα μου αλλάζει με τις φυλλωσιές

καθώς διασχίζω την αιωνιότητα.