Η νύχτα τεντώνεται στον
ουρανό
η ψυχρή της ανάσα
αγγίζει κάθε σπιθαμή
καθώς τα πλοκάμια της
εμποδίζουν
τα γρανάζια του νου
εισχωρώντας στο
υποσυνείδητο των σχέσεων
ένα σκυλί γαβγίζει στο
χωριό
η ψύχρα ολοένα
εντείνεται
τα φώτα λαμπυρίζουν στις
πλαγιές
σκυλιά γαβγίζουν στο
χωριό
η ποίηση δεν θέλει πίεση
αν τη βιάσεις, φεύγει
μέσα στη ψύχρα του
βραδιού χάνεται
πίσω από την πλαγιά
την καταπίνουν άπληστα
οι σκύλοι
την καταπίνουν τα
γρανάζια τα μηχανοκίνητα.
Α, η ποίηση μόνο στον
ήλιο
και στον έρωτα ανθίζει.
No comments:
Post a Comment